نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: ملکه انگلیس از دوشنبه ۱۳ ژوئن، رسما از نظر طول دوران حکمرانی دومین پادشاه جهان پس از لویی چهاردهم در فرانسه شد.
او تا این لحظه ۷۰ سال و ۱۲۷ روز بر تخت سلطنت نشسته است. عنوان طولانی‌ترین دوره سلطنت تاکنون از آن لویی چهاردهم است که به مدت ۷۲ سال و ۱۱۰ روز از سال ۱۶۴۳ تا ۱۷۱۵ حکومت کرده بود.
الیزابت دوم در سن ۲۵ سالگی در ۱۹۵۲ به سلطنت رسید. اگر او همچنان تا ماه مه ۲۰۲۴ سلطنت کند، با پیشی گرفتن از لویی چهاردهم عنوان طولانی‌ترین دوره سلطنت را به خود اختصاص خواهد داد.
الیزابت دوم در سپتامبر ۲۰۱۵ با پیشی گرفتن از ملکه ویکتوریا عنوان طولانی‌ترین رئیس حکومت بریتانیا را از آن خود کرد و در آن روز صاحب عنوان طولانی‌ترین سلطنت یک زن در تاریخ جهان شد.
موارد ذکر شده محورهایی است که رسانه‌های طرفدار سلطنت در انگلیس این روزها بسیار به آن پرداخته‌اند. حال این سوال مطرح است که چرا چنین مقایسه تاریخی از سوی این رسانه‌ها صورت گرفته و اساسا هدف از افتخارسازی از سلطنت ۷۰ ساله ملکه و حاکمیت خاندان سلطنتی برای ساکنان جزیره چیست؟
پاسخ را در آنچه در مراسم هفتادمین سالگرد سلطنت رخ داد می‌توان جستجو کرد.
امسال این مراسم که ۳۱ میلیون پوند هزینه به مالیات دهندگان تحمیل کرد با واکنش منفی کم‌سابقه بسیاری از مردم انگلیس همراه بود.
هر چند رسانه‌ها و شبکه‌های خبرپراکنی انگلیسی مدعی اقبال مردم از این جشن‌ها شدند اما آمارها می‌گویند در میان جوانان ۱۸ تا ۲۴ سال تنها ۳۱ درصد حامی استمرار نظام سلطنتی هستند و اکثریت عقیده دارند الیزابت دوم باید آخرین پادشاه کشورشان باشد.
علاوه بر این بسیاری از ساکنان کشورهایی چون اسکاتلند، ایرلند شمالی و ولز خواستار رسیدن به استقلال واقعی هستند، چنانچه ایرلندی‌ها با وجود خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) بر ادامه حضور و همکاری گسترده با اتحادیه اروپا تاکید دارند.
اخیرا بار دیگر در اسکاتلند موضوع همه‌پرسی استقلال از انگلیس مطرح شده است. این رویکرد که آشکارا ضد حاکمیت رژیم سلطنتی انگلیس در اسکاتلند است زمانی آشکارتر می‌شود که در انتخابات محلی اسکاتلند، طرفداران استقلال توانستند اکثریت مطلق آرا را کسب نمایند و به پشتوانه این رای «نیکولا استارجون» وزیر اول اسکاتلند در ادینبورو بار دیگر خواستار هموار کردن زمینه برای برگزاری همه‌پرسی استقلال این کشور از انگلیس شد.
با این وصف چندان عجیب نیست که ماموریت شبکه‌ها و بنگاه‌های رسانه‌ای انگلیس، ایجاد تقدسی نوین برای نظام پادشاهی و اقناع افکار عمومی این کشور برای کنار نهادن مطالبات جمهوری‌خواهی باشد.
تبلیغ پیرامون رکوردشکنی ملکه و ثبت نام او در کتاب رکوردهای گینس علاوه بر جامعه انگلیس، افکار عمومی کشورهای زیر سلطه این کشور را نیز برای انصراف از تفکر استقلال‌طلبی هدف گرفته است.
به عبارت دیگر؛ رسانه‌های انگلیسی ماموریت دارند از یک‌سو سلطنت را افتخار آمیز و مشروع جلوه داده و جمهوری‌خواهی مردم انگلیس را خلاف مصالح و منافع ملی معرفی نمایند.
از سوی دیگر کشورهایی که همچنان تحت سلطه انگلیس هستند نیز باید متقاعد شوند که رکوردشکنی ملکه انگلیس در مقام سلطنت، افتخاری است که باید آنها را از تفکر استقلال‌طلبی منصرف نماید!
رفتار این رسانه‌ها هر چند در ظاهر تملق‌گویی و مشروعیت‌سازی برای خاندان سلطنتی انگلیس است اما در عمل چنین رویکردی و ایجاد غرور و افتخاری دروغین از حاکمیت خاندان سلطنتی به بهانه ثبت نام ملکه در رکوردهای گینس، بیانگر عمق انزجار و دوری مردم از این خاندان و حاکمیت پر هزینه آنها بر کشورشان است.
بسیاری از مردم انگلیس که اکنون با وضعیت بد اقتصادی و تورم رو به رشد در این کشور دست و پنجه نرم می‌کنند جشن پرهزینه ۷۰ سالگی تاج‌گذاری ملکه را دهن کجی هیئت حاکمه این کشور به جمهوری‌خواهی و اعتراضات مردمی قلمداد کردند که با تداوم رویه خودبرترپنداری خاندان سلطنتی هیچ‌گونه توجهی به شرایط سخت معیشتی و اجتماعی شهروندان این کشور ندارند.
نورنیوز