نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا لایحه بودجه نظامی 768 میلیارد دلاری این کشور برای سال 2022 را امضا و آن را به قانون تبدیل کرد.
بودجه نظامی آمریکا در سال 2021، 740.5 میلیارد دلار و در سال 2020، 738 میلیارد دلار بوده و لذا بودجه 2022 با افزایش قابل توجهی نسبت به سال‌های قبل همراه است.
مبلغ 300 میلیون دلار از این بودجه زیر عنوان کمک امنیتی آمده که ادعا می‌شود قرار است به اوکراین تخصیص یابد.
ایالات متحده در لایحه بودجه نظامی جدید خود همچنین ۱۵۰ میلیون دلار برای همکاری امنیتی بالتیک تخصیص داده که یک پروژه دیگر آمریکا با هدف مقابله با مسکو است.
مبلغ چهار میلیارد دلار نیز تحت عنوان طرح دفاع از اروپا در نظر گرفته شده که برای تقویت همپیمانان ناتویی واشنگتن است.
نکته دیگر در این بودجه تخصیص بودجه ۷.۴ میلیارد دلاری برای طرح بازدارندگی در اقیانوس آرام است که به بهانه دفاع از تایوان علیه چین به کار گرفته می‌شود.
این اقدام بایدن بیانگر آن است که سیاست نظامی‌گری آمریکا در جهان نه تنها متوقف نشده بلکه ابعاد گسترده‌تری یافته که در دو قالب مستقیم و حمایت از متحدان صورت می‌گیرد.
هر چند آمریکا مدعی کاهش نیروهای نظامی در برخی نقاط از جمله افغانستان و عراق است اما در عمل، علاوه بر اختصاص بودجه برای قالب‌های جدیدی همچون جنگ سایبری، جنگ فضایی و... دامنه نظامی‌گری خود را با اعزام نیرو به سایر نقاط جهان افزایش داده است.
مهم اینکه؛ آنچه تقویت متحدان آمریکا نامیده می‌شود در اصل گسترش انبارهای تسلیحاتی است که آمریکا در این کشورها برای اهداف نظامی خود ایجاد کرده و بودجه مذکور مانند آنچه در اوکراین، ژاپن، کره جنوبی، کشورهای عربی حوزه جنوبی خلیج فارس و... رقم می‌خورد، صرف انبارداری این تسلیحات خواهد شد.
از سویی؛ این بودجه به واسطه ایجاد تهدید برای حریم امنیتی سایر کشورها، ابعاد جدیدی از نظامی‌گری را در جهان ایجاد کرده و زمینه‌ساز تهدید علیه امنیت جهان خواهد بود، به ویژه آنکه این رقابت تسلیحاتی میان قدرت‌های بزرگ به عرصه بمب‌های هسته‌ای نیز می‌رسد.
بر این اساس؛ بودجه نظامی 2022 آمریکا نشان می‌دهد که:
نخست؛ تفاوتی میان دولتمردان آمریکا وجود ندارد و بایدن همان راهی را می‌رود که ترامپ می‌پیمود و ادعاهای تعاملاتی و مذاکراتی بایدن صرفا نقابی برای توجیه رفتارهای بحران‌ساز آمریکاست.
دوم؛ ادعاهای آمریکا علیه توان نظامی سایر کشورها از جمله ایران نه برای امنیت جهان بلکه در چارچوب تهی کردن توان دفاعی کشورها و حفظ انحصار نظامی آمریکاست، چنانچه واشینگتن همواره مانع تحقق خواست کشورهای اروپایی برای داشتن ارتش مستقل و رهایی از سلطه نظامی آمریکا بوده است.
آمریکا که در عرصه سیاسی در مسیر انزوای جهانی قرار گرفته و در اقتصاد نیز با رقیب بزرگی همچون چین مواجه است با نظامی‌گری به دنبال استمرار یک جانبه‌گرایی در جهان است تا شاید از سرعت زوال خویش بکاهد.
سوم؛ ادعای آمریکا مبنی بر کاهش نظامی‌گری در جهان ادعایی واهی است و آنها همچنان به بحران‌سازی و نظامی‌گری ادامه می‌دهند. بر این اساس راهکار مقابله با تهدیدات نظامی آمریکا از یک سو تقویت توان دفاعی کشور در تمام عرصه‌های نظامی، دریایی، هوایی و پدافندی است و از سوی دیگر تقویت اجماع ملت‌ها برای تحقق مطالبه‌شان مبنی بر اخراج آمریکا از منطقه.
روند نظامی‌گری آمریکا نشان می‌دهد که این کشور حاضر به دست برداشتن از سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایانه نیست و همچنان به تهدید امنیت جهان ادامه می‌دهد، لذا تنها راهکار مقابله با آن ایجاد اجماع جهانی علیه یک‌جانبه‌گرایی آمریکا و بازخواست آن به جرم جنایاتی است که به بشریت تحمیل کرده است.
بودجه نظامی کنونی آمریکا سندی بر حقانیت مواضع ایران است که حفظ و ارتقای توان دفاعی از جمله در حوزه موشکی و پهپادی را مولفه‌ای برای امنیت خویش و بازدارندگی در برابر توهمات و خیال‌پردازی‌های شوم نظامی آمریکا دانسته و با نگاهی بدبینانه همراه با بی‌اعتمادی نسبت به ادعاهای بشر دوستانه و تعاملاتی آمریکا دارد.
آمریکایی که هر سال میلیاردها دلار بر بودجه نظامی‌اش می‌افزاید قطعا نمی‌تواند ناجی صلح و امنیت جهان باشد زیرا آمریکا به عنوان ریشه بحران‌های جهان همچون دستمال کثیفی است که هرگز شیشه‌ای با آن پاک نخواهد شد.
نورنیوز