نورنیوز- گروه جامعه: لوکس، تجملی، لاکچری و مفاهیم مشابه دیگر در ادبیات عامه امروز ما بیانگر یک سبک زندگی و نوعی رفتار اجتماعی- اقتصادی است. سبک و رفتاری که با گسترش فضای مجازی و استفاده‌ی همگانی از شبکه‌های اجتماعی روز به روز همه‌گیرتر شد و حالا خانه‌ها و ماشین‌های لوکس نمادی از دهک‌های برخوردار اقتصادی در جامعه ما هستند.
کلید واژه لاکچری به تنهایی در شبکه اجتماعی اینستاگرام بیش از ده میلیون بار استفاده شده است و کلماتی مانند «لاکچری تهران» و «لاکچری استایل» چند صد هزاربار به کار برده شده‌اند. فراگیر شدن تمایل به تجملات در عصر ما تبدیل به یک ویژگی شده است. بسیاری از اینفلوئنسرها فقط و فقط به این دلیل دنبال می‌شوند که مردم دوست دارند مانند آنها زندگی کنند. به همین دلیل رسوایی‌ها و خطاهای اجتماعی و اقتصادی متعدد این افراد تاثیری بر ریزش دنبال کنندگان آنها ندارد.
با این همه اما ماهیت مفهوم لاکچری با فراگیری واقعی آن در تضاد است. اساسا کالایی لوکس محسوب می‌شود که درصد تغییرات تقاضا برای آن بیش از درصد تغییرات درآمد است. به عبارتی کالای لوکس کالایی است که همه نتوانند آن را داشته باشند! البته لوکس و لاکچری با کالای خوب، با کیفیت و ممتاز یکی نیست.
کالای لوکس ارزش نمایشی و توان ایجاد تفاوت دارد بر خلاف کالای خوب و با کیفیت که می‌تواند در اختیار همه قرار گیرد. از این جهت دسترسی یا عدم دسترسی به کالای خوب یک مقوله اقتصادی است و روندهای اقتصادی درست می‌تواند امکان دسترسی همگانی یا حداکثری مردم به آن‌را فراهم کند. بر خلاف کالای لوکس که اساسا کالایی فرهنگی است.
سیال بودن کالای لوکس از فرهنگی به فرهنگ دیگر یا از زمانی به زمان دیگر می‌تواند فرهنگی بودن این مفهوم را تایید کند. برای مثال خودرو در بازه‌های دهه چهل میلادی یک کالای لوکس به حساب می‌آمد اما امروز به فراخور محل زندگی می‌تواند یک ضرورت تلقی شود.
بهترین مثال برای توضیح تفاوت میان کالای لاکچری و کالای خوب، گوشی‌های خاص هستند. گوشی‌هایی که به جای کیفیت بالاتر و امکانات بیشتر برند‌هایی خاص دارند و نشان‌دهنده طبقه و کلاس افراد هستند. داشتن طلا یا الماس در یک گوشی موبایل هیچ تاثیری در کیفیت گوشی ندارد اما چرا افرادی هستند که به جای یک گوشی آخرین مدل و قدرتمند، گوشی‌های کم کیفیت اما لاکچری را انتخاب می‌کنند؟ جواب دقیقا همین است. لاکچری بودن به معنی مرفه بودن و زندگی با کیفیت نیست. بلکه به معنای کاربرد پول در ایجاد تمایز است.
کاربرد پول برای ایجاد تمایز ( و نه ایجاد رفاه ) در جامعه ما تبدیل به یک ارزش شده است و همزمان با آن هدف و راه‌های دستیابی به آن نیز تغییر یافته. افزایش تمایل جامعه برای به دست‌آوردن پول از هر طریقی ولو با سایت‌های قمار یکی از نشانه‌های تغییر نظام اقتصادی جامعه ماست. در این وضعیت تغییر یافته، چیزی تحت عنوان اقتصاد اخلاقی مشاهده نمی‌شود. در واقع اخلاق اقتصادی در این نظم جدید تنها یک اصل دارد و آن جذب پول به هر نحوی است. پولی که در این فرایند به دست می‌آید نیز یک محل خرج دارد و آن ایجاد تمایز است.
اخلاق در اقتصاد و تجارت یکی از ویژگی‌های جامعه ما بوده است که با روندهای فعلی در آینده‌ای نزدیک و با تغییر نسل‌ها چیزی از آن باقی نخواهد ماند. باید برای این خسارت معنوی در جامعه اندیشید. ثروت در آینده‌ای نزدیک نه تنها عاملی برای رفاه نخواهد بود بلکه تبدیل به ابزاری برای رقابتی خواهد شد که تمام زندگی شخص را درگیر خود خواهد کرد.
نورنیوز