نورنیوز-گروه بین الملل: در گزارش نیوزویک آمده است: پس از گذشت ۹ ماه از دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، آمریکای لاتین به کانون توجه سیاست خارجی واشنگتن تبدیل شده است. دولت از کمک‌های زیرساختی سنتی و مجامع دیپلماتیک فاصله گرفته و در عوض به راهبرد متمرکز بر تعرفه‌ها، فشار نظامی و همسویی سیاسی دوجانبه روی آورده است.
مایکل شیفتر، رئیس پیشین سازمان "گفتگوی بین آمریکایی"، رویکرد دولت را "تهاجمی ولی نامنسجم" توصیف کرد. او به نیوزویک گفت: انکار این موضوع که دولت ترامپ در آمریکای لاتین بیشتر از هر دولت آمریکایی این قرن فعالیت کرده، دشوار است. با این حال، تشخیص یک برنامه منسجم نیز به همان اندازه دشوار است.
به ادعای نیوزویک، همزمان با گسترش استقرار نیروهای نظامی آمریکا در سراسر منطقه کارائیب، بسیاری از مردم آمریکای لاتین از دکترین ترامپ حمایت می‌کنند. در میان حامیان وی، ماریا کورینا ماچادو، برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ و رقیب اصلی نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهوری ونزوئلا و همچنین آلوارو اوریبه، رئیس‌جمهور سابق کلمبیا، دیده می‌شوند.
با این حال، دیگران هشدار می‌دهند که این راهبرد می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. در برزیل، رویارویی علنی ترامپ با رئیس‌جمهور لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، میزان محبوبیت این چهره چپ‌گرا را افزایش داده و او را برای نامزدی مجدد در انتخابات سال آینده میلادی جسورتر کرده است.
ارنستو سَمپِر، رئیس‌جمهوری سابق کلمبیا، در این زمینه گفت: این نوع دیپلماسی سختگیرانه تنها احساسات ضدآمریکایی را که مدت‌هاست در آمریکای لاتین وجود داشته، تشدید می‌کند. تاریخ به ما می‌آموزد که مداخله‌گرایی مقاومت به بار می‌آورد و نه وفاداری.
پیشتر نیز تارنمای نشنال اینترست در مطلبی به احیای دکترین مونرو در آمریکای لاتین پرداخته و نوشته بود: همان‌گونه که دکترین مونرو در قرن نوزدهم ابزار سیاسی برای مشروعیت‌بخشی به نفوذ واشنگتن در آمریکای لاتین بود، امروز نیز پرواز بمب‌افکن‌ها و مداخلات کاخ سفید نشانه‌ای از تداوم همان ذهنیت استعماری در قالب امنیتی مدرن است.
پرواز اخیر بمب‌افکن‌های راهبردی B-۱B نیروی هوایی آمریکا بر فراز دریای کارائیب یادآور و بازتولید سیاستی است که ریشه‌های آن به قرن نوزدهم و «دکترین مونرو» بازمی‌گردد. این دکترین که در سال ۱۸۲۳ توسط رئیس‌جمهور «جیمز مونرو» اعلام شد در کل تصریح داشته که قاره آمریکا باید از نفوذ و مداخله قدرت‌های اروپایی مصون بماند و در مقابل، ایالات متحده نیز از مداخله در امور اروپا خودداری کند. با گذر زمان، این سیاست به ابزاری برای توجیه سلطه و مداخله آمریکا بر نیمکره غربی تبدیل و کارائیب به‌عنوان «حیاط خلوت» ایالات متحده تثبیت شد.
دولت آمریکا در سال‌های اخیر، به‌ویژه از دوره «دونالد ترامپ»، با افزایش گشت‌های هوایی و دریایی در این منطقه، تلاش کرده است کنترل خود را برابر نفوذ قدرت‌هایی مانند روسیه، چین و ایران حفظ کند.
به اعتقاد کارشناسان، واشنگتن با نمایش مکرر قدرت نظامی در این منطقه چند هدف را دنبال می‌کند: نخست، بازدارندگی برابر هرگونه نفوذ قدرت‌های فرامنطقه‌ای؛ دوم، اطمینان‌بخشی به متحدان محلی مقابل تهدیدات ادعایی؛ و سوم، یادآوری توانایی ایالات متحده برای اعمال قدرت فراتر از مرزهای خود.
ایرنا