نورنیوز - گروه بین الملل : به نقل از پایگاه تحلیلی اسرائیلی «۹۷۲» رژیم صهیونیستی، «مرون راپوپورت»، پژوهشگر اسرائیلی در مقاله‌ای به تحلیلی سیاسی از طرح به اصطلاح صلح اعلام شده توسط «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا پرداخت و آن را شکستی بزرگ برای ائتلاف «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر این رژیم دانست.
راپوپورت معتقد است که این طرح، به رغم تناقضات و ابهامات نشان‌دهنده تغییر اساسی در موازنه قدرت و پایان یک مرحله سیاسی طولانی است که توسط احزاب راست افراطی رژیم صهیونیستی مدیریت می‌شد، آنها که جنگ را فرصتی تاریخی برای اخراج ساکنان غزه از طریق آوارگی اجباری و شاید حتی از بین بردن کامل قضیه فلسطین می‌دانستند.
این پژوهشگر گفت، این طرح، در صورت اجرای کامل، نوید دستیابی به تعدادی از اهداف فوری بشردوستانه و سیاسی، مانند توقف نسل‌کشی و تخریب گسترده، اجازه ورود کمک‌های بشردوستانه گسترده به نوار غزه، آزادی اسیران اسرائیلی و زندانیان فلسطینی و توقف عملیات نظامی رژیم صهیونیستی را می‌دهد.
اگرچه کابینه رژیم صهیونیستی این جنگ را فرصتی برای اخراج ساکنان غزه می‌دانست، اما طرح جدید ایالات متحده به صورت کامل راه را برای این رویکرد می‌بندد. یکی از بندهای آن به صراحت توضیح می‌دهد که «هیچ‌کس مجبور به ترک غزه نخواهد شد و کسانی که این کار را انجام می‌دهند، می‌توانند آزادانه به غزه بازگردند.» این نشان دهنده عقب‌نشینی رادیکال از طرح‌های پاکسازی قومی است که توسط ائتلاف نتانیاهو دنبال می‌شود.
به گفته این پژوهشگر، متن طرح صلح ترامپ همچنین تأیید می‌کند که رژیم صهیونیستی در آینده نه غزه را ضمیمه خواهد کرد و نه آن را اشغال خواهد کرد و به تدریج از این سرزمین عقب‌نشینی خواهد کرد، هرچند جدول زمانی مشخصی برای این امر مشخص نکرده است. ترامپ همچنین اشاره کرد که الحاق کرانه باختری، یکی دیگر از رویاهای احزاب راستگرای افراطی، اکنون به طور نامحدود متوقف شده است، به این معنی که «لیست آرزوهای» کابینه نتانیاهو در حال فروپاشی است.
نویسنده خاطرنشان کرد که یکی از تغییرات کلیدی در این طرح، معرفی یک نیروی کنترل‌کننده بین‌المللی متشکل از نظامیان از کشورهایی مانند پاکستان، اندونزی و احتمالاً مصر، با همکاری پلیس محلی فلسطین است. بنابراین، حضور نیرویی از کشورهای اسلامی که برخی از آنها دارای سلاح هسته‌ای هستند، در این منطقه، حمله یا تهاجم رژیم صهیونیستی را مانند گذشته دشوار خواهد کرد.
علاوه بر این، به نوشته راپوپورت، غزه به طور موقت توسط یک «شورای صلح» به رهبری ترامپ و «تونی بلر»، نخست وزیر سابق انگلیس با مشارکت آشکار فلسطینی‌ها و اعراب اداره خواهد شد.
به گفته این پژوهشگر، برای اولین بار پس از ۲۰ سال، یک طرح بین‌المللی شامل یک بند صریح برای پایان دادن به محاصره غزه است کمک‌ها بدون دخالت رژیم صهیونیستی وارد می‌شوند و این کمک‌ها توسط سازمان ملل و سازمان صلیب سرخ جهانی مدیریت خواهند شد. آزادی رفت و آمد برای ساکنان نوار غزه تضمین خواهد شد. این امر «صندوق بشردوستانه غزه» را که سازوکاری فاجعه‌بار توصیف شده است، لغو می‌کند و راه را برای یک زندگی نسبتاً عادی باز می‌کند.
همچنین این طرح به طور مبهم به «احتمال گشودن مسیری جدی به تأسیس کشور فلسطین» اشاره داشت، مشروط بر اینکه تشکیلات خودگردان فلسطین «برنامه اصلاحات» را اجرا کند. با این حال، این برنامه که مبتنی بر «معامله قرن» و ابتکارات بین‌المللی است، شامل شرایط مبهمی مانند توقف پرداخت‌های تشکیلات خودگردان به خانواده‌های زندانیان (که قبلاً انجام شده است)، تغییر برنامه درسی در مدارس تشکیلات خودگردان تحت نظارت اروپا و برگزاری انتخابات آزاد می‌شود
این پژوهشگر اسرائیلی خاطرنشان کرد که نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه این شرایط می‌تواند برای به تعویق انداختن نامحدود تأسیس کشور فلسطین مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه اگر ارزیابی تشکیلات خودگردان فلسطین به اسرائیل واگذار شود. با این حال، اگر حرف آخر را شورای صلح و نیروی بین‌المللی بزنند، رژیم صهیونیستی ممکن است خود را عملاً متعهد به مسیری به سوی تشکیل کشور بیابد.
نتانیاهو سعی خواهد کرد این توافق را به عنوان نوعی بازگشت به ۶ اکتبر ۲۰۲۳، به سیاست «مدیریت درگیری» که توسط رهبران اپوزیسیون، یائیر لاپید و نفتالی بنت، حمایت می‌شد، ارائه دهد. اما این سیاست مبتنی بر این ایده بود که جامعه بین‌المللی، و به ویژه کشورهای خلیج فارس، با تعمیق روابط با اسرائیل و در عین حال دور زدن و منزوی کردن فلسطینی‌ها موافقت خواهند کرد.
[تحلیلگر اسرائیلی: طرح ترامپ «لیست آرزوهای» کابینه نتانیاهو را بر باد داده است]
این تحلیلگر افزود که این طرح می‌تواند آغاز یک تغییر منطقه‌ای و بین‌المللی از دور زدن فلسطینی‌ها به سمت به رسمیت شناختن آنها و پایان سیاست اسرائیل مبنی بر «دور زدن فلسطینی‌ها» باشد که با حمایت غرب دنبال می‌شد. به گفته نویسنده، این سیاست به دنبال بهبود روابط با اعراب بدون حل مسئله فلسطین است، سیاستی که دیگر امکان‌پذیر نیست.
نویسنده این تغییر را به جهان عرب، از جمله کشورهای خلیج فارس نسبت داد که پس از بمباران قطر توسط رژیم صهیونیستی، موضع خود را تغییر دادند. کشورهای عربی اکنون اسرائیل را به عنوان تهدیدی برای ثبات، نه یک شریک استراتژیک می‌بینند. حمایت اعراب دیگر صرفاً یک موضوع همبستگی نیست، بلکه یک ضرورت سیاسی داخلی است. حمایت جهانی از فلسطین نیز، چه از نظر سیاسی و چه از نظر مردمی، افزایش یافته است، همانطور که در اعتراضات حمایت از ناوگان جهانی «صمود» نشان داده شد.
رژیم صهیونیستی و به ویژه راست افراطی، در حال تجربه یک لحظه دگرگون‌کننده است که در آن می‌بیند پروژه اخراج، سرکوب و توسعه‌طلبی‌اش در مواجهه با تغییرات بین‌المللی، طرد منطقه‌ای، پایداری فلسطینی‌ها و فشار مردمی در سراسر جهان در حال فروپاشی است.
با این حال، همانطور که نویسنده می‌بیند، نتانیاهو در تلاش است تا این طرح را به عنوان بازگشت به هفتم اکتبر (عملیات طوفان الاقصی) به جهان و داخل فلسطین اشغالی عرضه کند. با این حال، او متوجه شده است که معادله تغییر کرده است؛ او دیگر نمی‌تواند بدون عواقب بین‌المللی به بمباران غزه ادامه دهد و دیگر نمی‌تواند درخواست‌ها برای تأسیس یک کشور فلسطینی را نادیده بگیرد.
علاوه بر این، نویسنده معتقد است که پروژه کوچ اجباری، همانند پروژه کنترل کامل بر غزه و کرانه باختری، شکست خورده است، تا جایی که هواداران نتانیاهو در احزاب راست کم کم احساس می‌کنند که این مرحله به بن‌بست رسیده است.
راپوپورت در آخر این مقاله نتیجه گرفت که این طرح ممکن است آغاز مرحله جدیدی باشد و به طور بالقوه باعث ایجاد بحران داخلی در فلسطین اشغالی مشابه بحرانی شود که پس از خروج ارتش رژیم صهیونیستی از غزه در سال ۲۰۰۵ به وجود آمد. او نوشت که آنچه قبل از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) اتفاق افتاد، با آنچه پس از آن اتفاق می‌افتد، یکسان نیست، زیرا واقعیت تغییر کرده است و پروژه رژیم صهیونیستی، آنطور که دهه‌هاست می‌شناسیم، به پایان خود رسیده است.