نورنیوز-گروه اجتماعی: در سال‌های اخیر، سبک زندگی مدرن و روی‌آوردن به غذاهای آماده و رستوران‌ها، خانواده‌ها را از آشپزخانه و تجربه مشترک غذا خوردن فاصله داده است. تاریخچه این تغییر در آمریکا قابل مشاهده است؛ در دهه ۱۹۷۰، بیش از ۷۰٪ خانواده‌ها ساختار سنتی پدر، مادر و فرزند را داشتند، اما امروز این رقم به تنها ۲۰٪ رسیده است. بخش بزرگی از افراد در خانه‌های سالمندان، آپارتمان‌های اجاره‌ای یا زندگی‌های پراکنده و منفرد زندگی می‌کنند. آمار طلاق و تولد خارج از ازدواج نیز به وضوح نشان می‌دهد فروپاشی بنیاد خانواده، نتیجه تغییر سبک زندگی و بی‌توجهی به سنت‌های خانوادگی است، نه یک اتفاق تصادفی.
ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. هرچند فرهنگ خانوادگی هنوز قوی‌تر است، اما روند زندگی شهری، مشغله کاری و نفوذ فرهنگ غذاهای آماده و بیرون، می‌تواند در آینده نزدیک روابط خانوادگی را تحت فشار قرار دهد. وقتی خانواده‌ها دور هم غذا نمی‌خورند، کودکان فرصت یادگیری ارزش‌ها، مهارت‌های اجتماعی و اخلاق را از دست می‌دهند و بزرگ‌ترها احساس تنهایی و بی‌پیوندی می‌کنند. این فاصله نه تنها به تضعیف پیوندهای عاطفی منجر می‌شود، بلکه سلامت جسمی و روانی نسل‌ها را نیز تهدید می‌کند.
غذای خانگی تنها تأمین‌کننده مواد مغذی نیست؛ عشق، تعلق خاطر و هویت فرهنگی را منتقل می‌کند. جمع شدن خانواده دور میز غذا باعث انتقال تجربه‌ها، دانش و ارزش‌های نسل‌ها می‌شود و روابط نرم و صمیمانه را تقویت می‌کند. در مقابل، مصرف مداوم غذاهای بیرون و فست‌فود، با روغن‌های ناسالم، طعم‌دهنده‌های مصنوعی و قند اضافه، سلامت نسل‌ها را تهدید می‌کند و هزینه‌های پنهان اجتماعی و پزشکی ایجاد می‌کند. نسل‌هایی که با غذاهای صنعتی بزرگ می‌شوند، بیشتر در معرض چاقی مفرط، دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی هستند، حتی در میان جوانان.
تجربه جهانی نشان می‌دهد خانواده‌هایی که بر پخت و پز و غذا خوردن دسته‌جمعی تأکید دارند، هم سلامت جسمی بالاتری دارند و هم روابط خانوادگی قوی‌تری. ژاپن، با فرهنگ آشپزخانه و غذاهای خانگی، از بالاترین نرخ امید به زندگی در جهان برخوردار است. کشورهای حوزه مدیترانه نیز زمان غذا را همچون یک مراسم مقدس می‌دانند و تحقیقات نشان داده‌اند این فرهنگ با روابط خانوادگی مستحکم‌تر و سبک زندگی سالم‌تر ارتباط مستقیم دارد. حتی در فضای سازمانی و رهبری، سنت خرد کردن نان با همدیگر نماد اعتماد و ایجاد پیوند است؛ نشان می‌دهد غذا همواره به شکل نمادین و عملی، پیوند اجتماعی ایجاد می‌کند.
بازگرداندن آشپزخانه به خانه، نه فقط به معنای روشن کردن اجاق گاز، بلکه بازگرداندن گرمای مطبوع، حس امنیت، فرهنگ و سلامت است. آشپزخانه قلب خانه است؛ با یک اتاق خواب می‌توان خانه ساخت، اما با یک آشپزخانه می‌توان خانواده ساخت. حفظ سنت‌های آشپزخانه در ایران، سرمایه‌گذاری بر سلامت، فرهنگ و آینده نسل‌هاست. با هر وعده غذایی خانگی، پیوند، محبت و هویت فرهنگی منتقل می‌شود و جامعه‌ای پایدارتر و سالم‌تر شکل می‌گیرد.