نورنیوز-گروه بین‌الملل: اعلام وزارت خارجه آمریکا مبنی بر تروریستی شناختن «ارتش آزادی‌بخش بلوچستان» و «لشکر مجید» همزمان با گسترش همکاری‌های نظامی و اقتصادی با پاکستان، پرسش‌های مهمی را ایجاد کرده است. سفرهای مکرر فیلد مارشال سید عاصم منیر به واشنگتن، توافقات تجاری و کاهش تعرفه‌ها، و حتی وعده همکاری نفتی، در ظاهر روابط را گرم‌تر کرده، اما سابقه تاریخی این تعاملات – از کارشکنی در پروژه خط لوله صلح تا حمایت از گروه‌های افراطی – نشان می‌دهد که اهداف آمریکا فراتر از تقویت امنیت پاکستان است.
تجربه‌های تلخ و بازی دوگانه در تروریسم‌ستیزی
گذشته روابط دو کشور، پر از نمونه‌هایی است که در آن آمریکا پس از بهره‌برداری، وعده‌ها را زیر پا گذاشته است. حمایت از داعش در مرزهای پاکستان، جلوگیری از نزدیکی اسلام‌آباد به چین، و نقش واشنگتن در بی‌ثبات‌سازی داخلی، نمونه‌های آشکار این روند هستند. حتی قرار دادن دو گروه پاکستانی در لیست تروریستی، وقتی با حمایت آشکار از گروه‌هایی مانند داعش خراسان یا جیش‌الظلم همراه است، بیشتر به یک ابزار فشار و مشروعیت‌بخشی به سایر گروه‌های مخرب شباهت دارد. تجربه سوریه و خارج کردن تحریرالشام از لیست سیاه برای دیدار با جولانی، نشان می‌دهد که این رویکرد می‌تواند بخشی از یک عملیات فریب باشد.
از سناریوی هند تا پروژه تفرقه‌افکنی
چرخش آمریکا به سمت پاکستان، همزمان با اختلافات واشنگتن و دهلی‌نو بر سر تعرفه‌ها و روابط هند با روسیه، نشانه‌ای از یک راهبرد تاکتیکی است. همان‌طور که آمریکا هند را به همکاری گسترده با رژیم صهیونیستی سوق داد و هزینه‌های داخلی و خارجی سنگینی بر آن تحمیل کرد، خطر تکرار این مسیر برای پاکستان نیز جدی است. علاوه بر آن، سیاست دیرینه آمریکا در ایجاد شکاف میان کشورهای عضو سازمان‌هایی مانند شانگهای، بریکس و دی۸، می‌تواند با بهره‌گیری از جایگاه ژئوپلیتیکی پاکستان اجرا شود تا مسیرهای همگرایی آسیایی را مختل کند.
اصالت پاکستان و ضرورت بیداری راهبردی
با وجود فشارها، پاکستان تاکنون نشان داده که در حمایت از فلسطین، محکومیت تجاوزات رژیم صهیونیستی و ایستادگی در برابر دیکته‌های آمریکا پایبند است. سفر اخیر رئیس‌جمهور ایران به اسلام‌آباد و تاکید بر همکاری با چین و روسیه، نشانه‌ای از تلاش برای تقویت بلوک شرقی و بی‌اعتنایی به وعده‌های کوتاه‌مدت غربی است. این اصالت می‌تواند سپری مؤثر در برابر پروژه‌های نفوذ و بی‌ثبات‌سازی واشنگتن باشد، به شرط آن‌که اسلام‌آباد با هوشیاری، تجربه‌های گذشته را چراغ راه آینده قرار دهد.