نورنیوز - گروه فرهنگی: محمدرضا حکیمی در یکی از یادداشت‌های خود نوشته بود: «سلام، بدون عدالت، پوسته‌ای است بی‌مغز. و غدیر، روز تثبیت این مغز است. حکومت در اسلام، نه فقط ابزار اداره جامعه، که ابزار اقامه قسط است. پیامبر، در غدیر، علی را به امامت منصوب کرد، زیرا او مظهر قسط بود؛ نه به خاطر نزدیکی نسبی یا جنگ‌های گذشته‌اش، بلکه به‌دلیل آن‌که «اولی بالعدل» بود.
در منطق غدیر، مشروعیت حکومت، در عدالت است؛ نه در قدرت، نه در سابقه قبیله‌ای، نه در رأی اکثریت بی‌معیار. علی، نه‌تنها فقیه‌ترین فرد عصر، بلکه زاهد‌ترین، عالم‌ترین و نگران‌ترین انسان برای فقر مردم بود. کسی که نان جو می‌خورد، لباس خشن می‌پوشید، و در نیمه‌های شب، کیسه نان بر دوش می‌کشید تا فقیری گرسنه نماند.
غدیر، به ما آموخت که ولایت، بدون عدالت، انحراف است؛ و دین، بدون قسط، تحریف‌شده است. هر حکومتی که بر عدالت اجتماعی، آزادی مردم، کرامت انسان و اقامه معروف و مقابله با منکر استوار نباشد، از مسیر غدیر منحرف شده است. علی، نه فقط امام شیعه، که امام همه مظلومان تاریخ است. و غدیر، نه فقط برای مسلمانان، که برای تمام بشریت، پیامی روشن دارد: «تا عدالت برقرار نشود، حق حکومت ثابت نمی‌شود.»