نورنیوز-گروه فرهنگی: محمدرضا حکیمی در یکی از یاداشت‌های خود نوشته بود: «در غدیر، مسئولیت امت اعلام شد. پیامبر(ص)، تنها یک فرد را معرفی نکرد؛ شاخص تعیین کرد. او گفت: «من کنت مولاه، فهذا علی مولاه»؛ یعنی هر که من ولیّ او هستم، علی ولیّ اوست.»
این جمله، نه صرفاً بیان محبت، که تعریف ولایت اجتماعی است. ولایت در این‌جا، به معنای حاکمیت مبتنی بر دین و عقل و عدل است، نه صرف جانشینی در دل‌های مؤمنان.
امت، بر اساس غدیر، نمی‌تواند نسبت به حاکمیت بی‌تفاوت بماند. مسئولیت امت، حفظ شاخص علی(ع) است؛ در هر زمان، در برابر هر قدرتی. علی(ع)، معیار حاکمیت حق است: او که فریاد می‌زد اگر در شام یا کوفه، خلخال از پای زن یهودی کشیدند و مسلمانی سکوت کرد، نباید زنده بماند. این غدیر است: مسئولیت اجتماعی در برابر ظلم.
در غدیر، مردم نه فقط مخاطب خبر شدند، بلکه حامل مسئولیت شدند. پیامبر(ص)، با جمله «أَلا فلیبلغ الشاهدُ الغائب»، تکلیف آگاهی‌بخشی را بر دوش امت گذاشت. از آن روز، هر مسلمان، وارث پیام غدیر است و موظف به تبیین آن. این مسئولیت، فقط در لفظ و خطابه نیست؛ در دفاع از عدالت است، در ایستادگی در برابر تحریف است، و در انتخاب حاکمان جامعه بر اساس شاخص عدالت و تقوا.»