نورنیوز-گروه سیاسی: به طور کلی، هر فردی که نسبت به قدرت‌های سلطه‌گر شناخت داشته باشد، به این نتیجه خواهد رسید که برای مقابله با زیاده‌خواهی‌های آنان باید از تمام ظرفیت نیروهای پایبند به مصالح ملی بهره‌مند شد. گاهی مواردی از ضعف‌های دشمن را شناسایی و احصا می‌کنیم. زیرا قدرت‌های سلطه‌طلب هم درون خود تضادهایی دارند که در بلندمدت زمینه سقوط آنها را فراهم می‌کند. اما قاعده تاریخی سقوط این قدرت‌ها نباید ما را از تجربیات دشمن و ابزارهایی که در عرصه سلطه‌گری کسب کرده است، بویژه در فریب و بهره‌گیری از سخت‌افزارهای تبلیغاتی غافل کند. اگر بر این توانمندی‌ها واقف باشیم و غفلت نکنیم، به این جمع‌بندی خواهیم رسید که امکان ندارد بدون «وحدت» و «وفاق » مقابله پیروزمندانه‌ای برابر این سلطه‌طلبان داشت.
اما وفاق به چه معنا است؟ در تعریفی موجز، وفاق به معنی همراهی و همکاری همه کسانی در این کشور است که باوجود تفکرات مختلف به منافع ملی پایبندند. این افراد به رغم تفاوت‌های خود در یک امر وجه اشتراک دارند؛ اینکه دل‌های‌شان برای این کشور می‌تپد و می‌خواهند کشور پله‌های رشد و ترقی را طی کند.
اگر به این فهم رسیده باشیم، به سهولت و با مطالعه تاریخ درمی‌یابیم هرگز ملتی قادر به تأمین منافع ملی خود زیر سلطه، نبوده است. کسانی که ادعا می‌کنند اگر ملت ایران نظام پهلوی را ساقط نمی‌کرد، به نوعی ترقی دست می‌یافت، در واقع تاریخ خود و تاریخ سایر ملت‌ها را مطالعه نکرده‌اند. چرا که تاریخ نشان داده است هیچ ملتی زیر سلطه رشد نمی‌کند، آن هم برپایه این پیش فرض که منافع ملی با منافع زیاده‌خواهان و سلطه‌گران در تعارض است. مبنای این حقیقت، این واقعیت است که هیچ گاه رابطه با چنین کشورهایی عادلانه نیست.
این واقعیت تاریخی که آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها اجازه ندادند ملت ایران از فواید و ثمرات ملی شدن صنعت نفت بهره‌مند شوند، در همین مسأله ریشه دارد. بنابراین مهم این است که بدانیم قدرت‌های سلطه‌گر هرگز منافع معقول و پذیرفته شده را دنبال نمی‌کنند، بلکه منافع نامعقول و غارتگرانه خود را دنبال می‌کنند و با توجه به منابع مالی خود، می‌توانند کار تبلیغاتی و رسانه‌ای انجام داده و از فریب به عنوان یک ابزار در کشور هدف استفاده کنند.
در چنین شرایطی، باید در نظر داشت که خنثی کردن قدرت سلطه‌گران که از امکانات قابل توجهی برخوردارند، کار ساده‌ای نیست. کما اینکه پس از پیروزی نهضت ملی شدن صنعت نفت، از خانه «ریچارد سدان» رئیس شرکت نفت اسنادی بیرون آمد که نشان می‌داد بسیاری از نیروهای سیاسی و فرهنگی ضدملی شدن صنعت نفت، حقوق‌بگیر انگلیسی‌ها بودند. البته این‌طور نبود که انگلیسی‌ها از جیب خود این پول‌ها را تأمین کنند، بلکه انگلیسی‌ها منابع نفت ملت ایران را غارت می‌کردند و از طریق این غارت، عده‌ای که باید در خدمت ملت ایران می‌بودند، به صورت پنهان به استخدام درآمده و در مسیر خیانت گام برمی‌داشتند.
به این ترتیب، این تجربه تاریخی نشان می‌دهد که ما هم در گذشته و دوران ملی شدن صنعت نفت و هم امروز با دشمن قدرتمندی مواجه بودیم و هستیم. در این صورت آیا می‌توان تصور کرد بدون وفاق و وحدت بتوان با این قدرت مقابله کرد؟ قطعاً چنین تصوری درست نیست. بر همین مبنا بود که امام(ره) از ابتدای نهضت خود، هم در سطح ملی و هم در سطح جهانی، مسأله وحدت و وفاق بین ملت‌ها و نیز مسأله وحدت ملت خودمان را به طور جدی دنبال کرد. وقتی حضرت امام(ره) وحدت بین شیعه و سنی را برای مقابله با صهیونیست‌ها و نژادپرستان مطرح می‌کردند، برخی نیروهای مذهبی یا حتی روحانیون با دعوت امام(ره) چالش می‌کردند و می‌گفتند: «مگر ما می‌توانیم با اهل سنت وحدت کنیم؟ وحدت چه موضوعیتی دارد؟» پاسخ کاملاً روشن بود: ما اشتراکات جدی با اهل سنت داریم؛ در برابر کسانی که ضد اخلاق‌اند، ضد منافع ملت‌ها هستند و همه ارزش‌های انسانی و متعالی را زیر پا می‌گذارند.
امروز هم شاهد نمونه‌ای از این وضعیت در غزه هستیم که سال‌هاست نژادپرستان آن را در این منطقه اجرا می‌کنند. این وضعیت بیانگر نیاز ما به وحدت با اهل سنت است که اشتراکات فراوانی با آنان داریم.
اگر به اشتراکات توجه نکنیم و صرفاً به افتراقات بپردازیم، قطعاً شکست خواهیم خورد. همچنان که اگر قبل از پیروزی انقلاب اسلامی به دعوت امام(ره) به وحدت از جانب ملت ایران لبیک گفته نمی‌شد، قطعاً با نیروهایی که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲بر ایران حاکم شده بودند، مواجه می‌شدیم. همچنان که آمریکایی‌ها در ایران بیشترین اعتماد را به صهیونیست‌ها داشتند و بسیاری از مراکز حساس را مانند ساواک در اختیار آنها گذاشتند. بر همین مبنا بود که امام(ره) بر وحدت اصرار داشتند و تأکید می‌کردند که نقاط اشتراک را اصل بدانیم.
امروز هم وفاق، هم در میان سیاسیون و هم در سطح جامعه، موضوع بسیار مهمی است. این امر به معنای نادیده گرفتن نقاط افتراق نیست؛ بلکه باید درباره این نقاط افتراق بحث و تبادل نظر کنیم و به طور جدی دیدگاه‌های خود را مطرح کنیم. اما بدانیم اگر در میان خود اختلاف ایجاد کردیم و دشمن را فراموش کردیم، قطعاً دشمن ما را زمین خواهد زد. این را در تجربه نهضت مشروطه، نهضت ملی شدن صنعت نفت و برخی صحنه‌های دیگر دیده‌ایم.
لذا امروز باید میراث امام(ره) را جدی بگیریم. یکی از میراث‌های فراموش‌نشدنی امام(ره)، دقت و تیزهوشی در دشمن‌شناسی بود که همواره در جامعه تقویت می‌شد. اگر برادران اهل سنت را دشمن بدانیم، قطعاً تضعیف خواهیم شد و آنان زیر چکمه‌های صهیونیست‌ها له خواهند شد، اما اگر آنان را برادران دینی خود بدانیم و با حفظ مرزبندی‌های فکری، با آنان همصدا شویم در مقابله با کسانی که همه ارزش‌های انسانی، دینی و اخلاقی را زیر پا می‌گذارند، طبیعتاً قادر خواهیم بود مسائل جامعه خود را حل کنیم و نگذاریم دشمنان انسانیت و بشریت ما را متفرق کنند.
امروز در داخل کشور ما، دولتی وجود دارد که دعوت به وفاق ملی می‌کند و ما باید این دعوت را بپذیریم، زیرا وفاق ملی باعث تقویت قانون می‌شود. به این معنی که ما از طریق پایبندی به قانون می‌توانیم کشور را مستحکم کنیم. این امر بسیار ارزشمند است. باید توجه کرد که وفاق بدون پایبندی به قانون ممکن نیست. ما باید بر اساس قانون، وفاق را رقم بزنیم؛ این شعار نیست، بلکه امری واقعی است که مبنای آن قانون اساسی و سایر قوانین است و می‌تواند جامعه ما را هم در داخل و هم در برابر زیاده‌خواهی‌های بیرونی استحکام بخشد.