نرونیوز-گروه بین الملل: مثلا برای نخستین بار می‌شنویم که آمریکایی‌های حامی رژیم صهیونیستی، علنا و بدون اینکه خجالت بکشند، خواستار بمباران اتمی مردم غزه می‌شوند! یا از آن سو، رهبر حزب دموکرات اسرائیل یعنی «یائیر گولان» که از شدت جنایات رژیم اسرائیل به خشم آمده این طور «واکنش» نشان می‌دهد که «دولت اسرائیل برای تفریح کودکان غزه را می‌کُشد»
اما بلافاصله از حزب و ارتش «اخراج» می‌شود. یا یک نماینده سابق کنگره در واکنش به جملات «یائیر گولان» می‌گوید، نه‌تنها کودکان بلکه خردسالان فلسطینی را هم باید کُشت! ناگهان خبر می‌رسد، یک شهروند آمریکایی برای نخستین بار در «واکنش» به جنایات اسرائیل در غزه درست در قلب آمریکا (واشنگتن) یک کارمند و یک دیپلمات رژیم صهیونیستی را به هلاکت می‌رساند و پس از موفقیت، در حمایت از مردم مظلوم غزه فریاد می‌کشد و...
در سطح کلان نیز، از این «کُنش-واکنش»های «بی‌سابقه» دیده می‌شود. محکومیت بی‌سابقه جنایات رژیم صهیونیستی در غزه از سوی کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه و سوئیس در کنار تهدید این رژیم به تحریم و تنبیه-که باعث خشم رژیم صهیونیستی شده است- از جمله این تحولات است.
اظهارات برخی کشورهای غربی مثل فرانسه علیه رژیم صهیونیستی آن‌قدر غافلگیرکننده بود که تعجب رهبر انصارالله یمن را هم برانگیخت. همین‌طور بیانیه ۸۰ کشور جهان در محکومیت رژیم صهیونیستی و....کار به جایی رسیده است که «ران بن-ییشای»، تحلیلگر امنیتی روزنامه یدیعوت آحارونوت می‌نویسد: «اسرائیل با خطر از دست دادن مشروعیت بین‌المللی و کاهش اثربخشی جنگ علیه غزه روبهرو است.... ما در صحنه بین‌المللی طرد شده‌ایم و مشروعیت خود را از دست داده‌ایم.»
این روزنامه درگزارشی دیگر به نقل از مقامات وزارت خارجه می‌نویسد: «اسرائیل با یک سونامی واقعی روبهرو است که فقط بدتر خواهد شد. ما در بدترین شرایط ممکن قرار داریم و دنیا با ما یار نیست. هیچ‌کس نمی‌خواهد با اسرائیل ارتباط داشته باشد...
اسرائیل از نوامبر ۲۰۲۳ (آبان ۱۴۰۲) تاکنون، تصویری جز کشتار کودکان فلسطینی و ویرانی خانه‌ها از خود به جهان ارائه نداده و این مسئله تأثیر مخربی بر وجهه بین‌المللی ما گذاشته است.... ما هیچ راهکار و برنامه‌ای برای دوران پس از جنگ ارائه نکرده‌ایم؛ تنها مرگ و ویرانی است... تحریم‌های بین‌المللی بی‌صدا در حال گسترش است و نباید خطر آن را دست‌کم گرفت. به‌زودی هیچ‌کس تمایل نخواهد داشت که نامش با اسرائیل گره بخورد....» از آن سو می‌بینیم که «پیرز مورگان»، کارشناس و مجری مشهور انگلیسی حامی رژیم صهیونیستی که در طول تمام عمر خود و تا همین دور روز پیش، در حمایت از رژیم صهیونیستی سنگ تمام میگذاشت می‌گوید: «دیگه نمی‌شه از این رژیم حمایت کرد. من از امروز اختلافی با مخالفان اسرائیل ندارم و در کنار مخالفان می‌ایستم....»
590 روز پس از آغاز جنگ غزه، و کشتار وحشیانه نزدیک به ۱۰۰ هزار فلسطینی-که بنابر اعلام سازمان ملل بیش از ۷۰ درصد آنها غیر نظامی‌اند - می‌گذرد. چه اتفاقی افتاده که باعث تغییر در نوع و اندازه جنایات اسرائیل و همین‌طور واکنش‌ها به این جنایات شده است؟ آیا محکومیت بی‌سابقه اسرائیل از سوی کشوری مثل فرانسه - که همیشه و به طور تاریخی از حامیان صهیونیست‌ها بوده - واقعی است؟ چه اتفاقی رخ داده که شهروند آمریکایی جرأت می‌کند در قلب این کشور، یک دیپلمات صهیونیست و یک کارمند سفارت این رژیم را به گلوله ببندد!
واقعیت این است که صهیونیست‌ها پس از ترور ناجوانمردانه سید حسن نصرالله، یحیی سنوار و دیگر فرماندهان برجسته مقاومت، دچار نوعی توهم پیروزی شدند. صهیونیست‌ها تلاش گسترده خود در کشتار وسیع‌تر زنان و کودکان ساکن غزه و جا زدن آن به عنوان «پیروزی بر حماس» را هم باور کردند. وقفه‌ای که تا همین ۱۰ روز پیش در محکومیت این جنایات دیده می‌شد هم، آنها را دچار توهمی مضاعف کرد. پیروزی ترامپ و لفاظی‌های او علیه فلسطین و مقاومت نیز صهیونیست‌ها را بیش از پیش «جری» کرد.
راز آغاز عملیات جنون‌آمیز «ارابه‌های گدعون» و کشتار عظیم ساکنان غزه، می‌تواند در همین توهمات و جری شدن‌ها نهفته باشد. آنها - به گفته آن خاخام صهیونیست که گفت در غزه آن‌قدر کشتیم که دنیا نسبت به این باریکه بی‌حس شد و این کشتارها دیگر کسی را متعجب نمی‌کند- واقعا به این نتیجه رسیده بودند که با این کشتارها می‌توانند تمام ۲ میلیون ساکن این باریکه را قتل‌عام یا وادار به کوچ کنند.
بنابراین ۳ عامل «توهم پیروزی» و «انفعال جامعه جهانی» در کنار «آمدن ترامپ»، صهیونیست‌ها را به این نتیجه غلط رساند که، می‌توانند هر غلطی که می‌خواهند در غزه مرتکب شوند. البته این وحشی‌گری‌ها می‌تواند دلایل دیگری هم داشته باشد. شکارچی‌های با تجربه می‌گویند، وقتی شکار در شرایط وخیم گیر می‌افتد و راهی برای نجات نمی‌یابد، دست به هر کاری می‌زند. دلیل این حجم از وحشی‌گری در غزه می‌تواند همین استیصال باشد. به نظر می‌رسد اسرائیل در حال ورود به فاز فروپاشی نرم است.
به هر حال، چه «توهم پیروزی» و چه «استیصال» و چه هر عامل دیگر، هر آنچه باعث شدت یافتن این جنایات از سوی صهیونیست‌ها شده، اتفاقات چند روز اخیر نشان می‌دهد، صهیونیست‌ها در محاسبات خود واقعا اشتباه کرده و دچار توهم بوده‌اند.
امروز به دلیل این حجم وسیع از کشتارها، شاهد یک «اتحاد جهانی بی‌سابقه» علیه این رژیم هستیم. حتی اگر واکنش‌های ضد صهیونیستی کشورهایی مثل فرانسه، تاکتیکی و با هدف فاصله گرفتن از چنین رژیمی و برای فرار از نفرت جهانی باشد، یک چیز قطعی است: «اسرائیل - به گفته نویسنده روزنامه عبری یدیعوت آحارونوت - مشروعیت تقلبی خود را هم از دست داده است.» و این رژیم امروز منفورترین رژیم جهان است،
آن قدر منفور که در قلب بزرگ‌ترین حامی‌اش یعنی آمریکا، ضربه‌ای بی‌سابقه می‌خورد. امروز اسرائیل نه‌تنها در غزه، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز شکست خورده است. هزینه حمایت از چنین رژیمی برای غرب به حدی افزایش یافته که حتی متحدانش از آن - ولو در زبان- فاصله می‌گیرند. این روند نشان می‌دهد که مقاومت فلسطین جبهه «افکار عمومی جهانی» را سه بر هیچ برده است!