نورنیوز- گروه بین‌الملل: مراسم یادبود قربانیان هولوکاست در هشتادمین سالگرد آزادی اردوگاه آشویتس، یکی از نمادهای فاجعه هولوکاست در جنوب لهستان برگزار شد. این مراسم با حضور مقامات عالی‌رتبه کشورهای غربی مانند چارلز سوم، پادشاه بریتانیا، آندژی دودا، رئیس‌جمهور لهستان، امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه و اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، برگزار شد. این روز، که به نام روز جهانی یادبود قربانیان هولوکاست شناخته می‌شود، از سال ۲۰۰۵ به تصویب سازمان ملل درآمد و در تاریخ ۲۷ ژانویه به عنوان روز یادبود هولوکاست انتخاب شد. غربی‌ها این مراسم را فرصتی برای بازخوانی فاجعه‌ای تاریخی می‌دانند و به آن جنبه‌های عاطفی و نمادین می‌دهند. رسانه‌های غربی نیز این مراسم را به‌طور گسترده پوشش دادند و سعی کردند آن را به عنوان مهم‌ترین رویداد جهانی معرفی کنند.
ابهامات تاریخی و محدودیت‌های تحقیقاتی
در حالی که مراسم یادبود هولوکاست با شکوه برگزار می‌شود، سوالات زیادی در خصوص حقیقت تاریخی آن وجود دارد. یکی از مسائلی که در مورد هولوکاست مطرح است، محدودیت‌های تحقیقاتی و پرسش‌گری در این زمینه است. بسیاری از محققان و پژوهشگران به دلیل سوالات علمی و انتقادی در مورد وقوع این حادثه یا ابعاد آن با واکنش‌های شدید مواجه شده‌اند. روژه گارودی، پژوهشگر فرانسوی، به جرم پرسش درباره واقعیت اردوگاه‌ها و کوره‌های آدم‌سوزی به مدت طولانی زندانی شد. همچنین اورسولا هاوربک، یک زن ۹۳ ساله که خود از بازماندگان جنگ جهانی دوم بود و به دلیل انکار این مراکز زندانی شده بود، در زندان جان سپرد. این محدودیت‌ها باعث شده است که پژوهش‌ها و تحقیقات علمی در این زمینه با مانع روبه‌رو شوند و بسیاری از مسائل هنوز بدون پاسخ باقی بمانند.
تجاهل غربی‌ها در مواجهه با نسل‌کشی‌های معاصر
در حالی که غربی‌ها با تمام توان خود مراسم یادبود هولوکاست را برگزار می‌کنند و به‌طور مداوم از یادآوری این فاجعه سخن می‌گویند، هیچ توجهی به فجایع جاری در دنیای امروز، به‌ویژه نسل‌کشی‌های صورت گرفته در غزه و لبنان، نمی‌شود. رژیم صهیونیستی در طی ۱۵ ماه گذشته با حمایت گسترده تسلیحاتی و سیاسی از سوی کشورهای غربی اقدام به نسل کشی بی‌رحمانه ای در غزه کرد. گزارش‌های سازمان ملل و دیگر نهادهای حقوق بشری به وضوح از جنایت علیه بشریت توسط اسرائیل سخن گفته‌اند. اما غربی‌ها نه تنها این جنایات را محکوم نکرده‌اند، بلکه همچنان از رژیم اسرائیل حمایت می‌کنند و حتی مانع از تصویب قطعنامه‌هایی برای برخورد سازمان ملل با این جنایات در سازمان ملل شده‌اند. این رفتار نشان می‌دهد که غرب در برابر جنایات معاصر تنها به ظاهر اهمیت می‌دهد و در عمل اصول آن را نادیده می‌گیرد.
تناقض‌های اظهارات مقامات غربی
اظهارات مقامات غربی به ویژه در مورد یادآوری هولوکاست با تناقضات زیادی روبه‌رو است. برای مثال، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، در حالی از ضرورت یادآوری قربانیان هولوکاست سخن می‌گوید و بر لزوم جلوگیری از تکرار چنین فجایعی تأکید دارد که آلمان خود در تأمین تسلیحات کشنده برای رژیم اسرائیل نقش داشته است. سلاح‌هایی که در کشتار مردم فلسطین در غزه استفاده شده‌اند، بسیاری از آنها ساخت آلمان بوده‌اند. این تناقض‌ها نشان‌دهنده‌ی دورویی غرب است. آنها در حالی خود را مدافع حقوق بشر و حافظ خاطرات تاریخی می‌دانند که در عمل در برابر جنایات اسرائیل سکوت کرده و حتی از آن حمایت می‌کنند.
جنایات گذشته و عدم پاسخگویی غرب
غربی‌ها که خود را به عنوان پیشگامان حقوق بشر معرفی می‌کنند در برابر جنایات تاریخی خود هیچ‌گاه پاسخگو نبوده‌اند. برای مثال، بریتانیا در زمان جنگ جهانی اول، بیش از ۹ میلیون ایرانی را در قحطی ساختگی به قتل رساند و فرانسه نیز در مستعمرات خود از جمله در الجزایر، به قتل‌عام‌های گسترده‌ای دست زد. همچنین آمریکایی‌ها در اقصی نقاط جهان اقدام به قتل‌عام و تجاوز کرده‌اند و حتی کانادا در دوران‌های گذشته ۱۵۰ هزار کودک بومی را در گورهای دسته‌جمعی دفن کرده است. اما هیچ‌کدام از این جنایات، حتی به اندازه فاجعه هولوکاست در غرب پوشش خبری نیافته و غرب هیچ‌گاه برای این نسل‌کشی‌ها مراسم یادبود برگزار نکرده است. این مسئله نشان‌دهنده‌ی دوگانگی در رفتارهای غربی‌ها و ناتوانی آنها در مواجهه با واقعیت‌های تاریخی خود است.
آنچه که در مراسم یادبود هولوکاست و در سیاست‌های غربی‌ها مشهود است، ریاکاری و دوگانگی در برخورد با حقوق بشر است. غربی‌ها در حالی خود را حامی بشریت معرفی می‌کنند که در برابر جنایات معاصر سکوت کرده‌اند و حتی از رژیم‌هایی که مرتکب نسل‌کشی می‌شوند، حمایت می‌کنند.